In mijn winterprognose van 4 oktober jl. heb aan de hand van diverse factoren getracht een eerste indicatie te geven mbt de prognose voor de komende winter. In het verlengde daarvan wil ik aandacht schenken aan het model sCast. Dit model scoort zeer hoge ogen daar waar het gaat om het afgeven van korrekte winterprognoses voor Europa en USA.
sCast
Langetermijn prognosen worden nog steeds als iets experimenteels beschouwd met slechts een zeer geringe korrekte ``treffers-quote``. Het model sCast, ontworpen door de amerikaanse meteoroloog Judah Cohen, scoort vwb het afgeven langetermijnsprognoses, en met name daar waar het gaat om winterprognoses zeer goed.Verificaties van dit model zijn veelbelovend.
Zoals reeds vermeld werd het model ontworpen door de amerikaan Judah Cohen samen met enkele collegae. Zij zijn eigenaren van de private meteorologische weerdienstservice welke de naam AER draagt (Atmospheric and Environmental Research)
Het model sCast maakt gebruik van de sneeuwbedekkingsgraad in Siberie gedurende de maand oktober. Wanneer de sneeuwbedekking in Siberie in oktober bovengemiddeld is kan zich aan de bodem een koudereservoir vormen met als gevolg de opbouw van een krachtig bodemhoog. Dit bodemhoog vormt vervolgens een barriere voor de jetstream waardoor deze wordt gedwongen om meer te gaan slingeren ( =meanderen, lees ook Rossby golven) en -of via zuidelijker banen te bewegen. (tekening hieronder)
Dit slingeren van de Rossby-gloven plant zich "in-tempi" ook voort tot in de hogere atmosfeer (stratosfeer) met als het gevolg dat ook de tot polar-vortex behorende stratosferische jetstream gaat ``zwingen``. De windsnelheden nemen gedurende de daaropvolgende 2 tot 3 maanden gestadig af met als gevolg dat de polar-vortex zo instabiel wordt dat warmelucht tot in de hogere atmosfeer boven de Noordpool doordringen kan. Deze opwarming van de stratosfeer (major warming) volgt in de daaropvolgende januari en zal leiden tot het uiteenvallen (2 helften) van de polar-vortex (een zgn. polar-vortex split). Boven het noordelijk halfrond zien we een overgang naar meer meridionale atmosferische stromingen (blokkades) met transport van koude arctische luchtmassa’s tot zuidelijke breedtegraden. Dit vindt plaats boven zowel de USA als boven Europa.
Conclusie; Wanneer er in oktober in Siberie meer sneeuw ligt dan normaal, dan is de waarschijnlijkheid op een lange koude winter in Europa alsmede ook in de USA, groter.
De resultaten die sCast leverde zijn bovengemiddeld in vergelijk met andere langetermijns verwachtingen (modellen). De treffer-quote voor de maandelijks gemiddelden liggen bij circa 70 %. sCast heeft 7 winters tot aan vandaag goed voorspeld en retroperspectief 33 winters zeer goed voorspeld.
Prognose sCast herfst 2009 voor Europa januari-maart 2010
Geobserveerd (daadwerkelijk)
idem voor USA
bron; AER
meer over sCast zie ook hier
Interessant mbt bovenstaande uiteenzetting is de vraag hoe het momenteel gesteld is met de sneeuwbedekkingsgraad in het gebied van Siberie. Nemen we de onderstaande kaarten erbij dan zien we dat we ook dit jaar in oktober te maken hebben met een bovengemiddelde sneeuwbedekkingsgraad in dit gebied. Uitgaande van (oa) het model sCast zou ook deze winter in het teken moeten staan van meridionale stromingspatronen (kou) vanaf januari 2011.
Sneeuwbedekking - Oktober 26, 2010 (Dag 299)
Sneeuwbedekking anomalie
In een later stadium volgend jaar zullen we het geheel aan winterprognoses, als ook het model sCast, eens toetsen aan de werkelijkheid.
Meer weer op mijn -> Weersite
Ciao Johann
Geen opmerkingen:
Een reactie posten